Je kind is elke week minstens zo’n 25 uur op school. Toch zeggen veel ouders: we horen er eigenlijk niet zoveel over behalve een obligaat antwoord van een paar woorden bij het avondeten. Maar wat zegt dat over jullie band? Hoe zorg je als ouder dat je onderdeel blijft van het leven van je schoolgaande kind?
Natuurlijk is het ene kind extroverter dan het andere kind en vertelt het ene kind makkelijker over wat hij heeft meegemaakt dan een ander. Toch is het niet delen van ervaringen een teken dat jullie band aandacht verdient.
Laten we eerlijk zijn: een week is zo voorbij en makkelijk gevuld met sporttrainingen, muzieklessen, speelafspraken en BSO of andere opvang. Tussen zes en zeven moet er gekookt worden, gegeten, daarna nog even in bad, boekje lezen en naar bed. Weekenden vullen zich ook in rap tempo: boodschappen, schoonmaken, sportwedstrijden, familiebezoekjes, verjaardagen van vrienden, kinderpartijtjes. Hoeveel uur heb je je kind op zo’n volle dag daadwerkelijk meegemaakt? Hoeveel tijd heb je vrijgemaakt om (spelenderwijs) aan je kind te vragen hoe het gaat op school, of de juf of meester aardig is, wat voor dingen ze doen op school, wat hij lastig vindt, wat hij leuk vindt, welke vriendjes hij heeft en wat voor spelletjes ze doen op het schoolplein?
“Als je veel afwezig bent, fysiek of mentaal, dan verlies je je kind beetje bij beetje.”
Een kant- en klare analyse van je 6-jarige zoon tijdens het avondeten kun je op je buik schrijven. De meeste verhalen, anekdotes, dilemma’s, teleurstellingen en momenten waarop hij vertelt over een grap die hij bij de BSO uithaalde, krijg je te horen op onverwachte momenten. Als jullie een middag thuis zijn, een beetje aan het lummelen, aan het rommelen, een lange autorit maken (zonder schermpje…), als hij je helpt onkruid uit de tuin halen: dan zul je zien dat er wat komt. Als er rust is en je kind voelt dat je tijd en aandacht voor hem hebt.
Als je veel afwezig bent, fysiek of mentaal, dan verlies je het contact met je kind beetje bij beetje. De band verslapt, je kind deelt minder, jij begrijpt hem minder, waardoor de band nog meer verslapt enzovoorts. Als je voelt dat dit bij jullie aan de hand is, zie dit dan als een signaal om iets te veranderen. De sleutel is zoals altijd: meer aanwezig zijn. Plan niet alle weekdagen vol met speeldates of sporten en zoek elkaar in de weekenden ook meer op, werk niet allemaal je eigen programma af, breng meer tijd met je kind door en als je samen bent, ben er dan ook echt (en niet met je hoofd in je telefoon of bij je werk). Dring niet aan bij je kind om meer te vertellen; als je meer aanwezig bent, komt het vanzelf, ook als je een introvert kind hebt.
