Het is een veel besproken onderwerp: kinderen en carrière. En toch bespreek ik het hier nog een keer, omdat we er met zijn allen maar niet uitkomen. Hoe krijg je je kind en je ambities bij elkaar?
De regeerperiode 2013-2016 is bijna ten einde, de periode waarin Jet Bussemaker alle moeders opriep tot financiële zelfredzaamheid en economische zelfstandigheid. Betaalbare kinderopvang zou de oplossing zijn. Dus: op naar dat glazen plafond, kinderen naar de opvang!
Zelfontplooiing voor jou…
In vier jaar verandert er natuurlijk niet zoveel en ik ken niemand die door Jets kamerbrief haar carrière een andere wending heeft gegeven. De moeders die ik ken, inclusief ikzelf, werkten allemaal al. Want werken is leuk, geeft voldoening, het gevoel dat je iets nuttigs doet en biedt zelfontplooiing en inkomen voor het gezin. Op zich allemaal prima redenen en in onze tijd is werk goed te combineren met het moederschap. Deeltijd werk voor jezelf en je partner, waarbij de zorgtaken gelijk verdeeld worden en je kind alle dagen minstens een ouder om zich heen heeft. Je hoort van mij geen ‘maar’. Of toch wel?
…is stress bij je kind
In de eerste jaren is het voor de ontwikkeling van je kind essentieel dat hij op zijn ouders kan rekenen. Dat jullie betrouwbaar zijn, er zijn om in zijn behoeften te voorzien, zodat hij al zijn energie kan steken in het groeien en zonder stress zijn eerste jaren doorkomt. Stress heeft een grote nadelige invloed op de ontwikkeling van het kinderbrein in die eerste jaren, waarin de basis voor zijn verdere leven gelegd wordt: voor zijn latere relaties, maar ook hoe hij later met stress om zal gaan, hoe flexibel, weerbaar, zelfverzekerd en gelukkig hij uiteindelijk zal zijn. Nogal belangrijke jaren dus, om het maar mild te zeggen. Tropenjaren, zullen sommigen zeggen, want ja: je hebt ook nog ambities.
O ja, ambities!
Met werken is niets mis, maar (meer dan) fulltime werken op het hoogste niveau combineren met goed en bewust ouderschap is vanuit de hechting bezien per definitie niet mogelijk. Aandacht en tijd kun je maar een keer geven, dus als je werk 100% aandacht en tijd krijgt, zullen er onvermijdelijk gaten vallen in de band met je kind. Gaten die vroeg of laat door jou gehecht zullen moeten worden.
“Als je kind last heeft van jouw ambities, dan is het tijd om iets te veranderen.”
Tweede plan
Als je werk op het eerste plan staat, je carrière het altijd wint bij het maken van keuzes en je kind of het gezin meestal het onderspit delft, dan is het tijd om te kijken of je iets zou kunnen veranderen. Als je full time werkt, veel weg bent voor je werk, soms dagen achter elkaar in het buitenland, ’s ochtends vroeg weg gaat en ’s avonds laat terug, als je je kinderen zelden wegbrengt of ophaalt van school, nooit eens langs de lijn van het sportveld of voor het open podium staat, je niet meegaat naar zwemles of zijn verjaardagspartijtjes omdat je moet werken, dan kun je stellen dat je kind last heeft van jouw ambities. Dat hij op het tweede plan gezet is. Ook al klaagt hij niet, het is wel zo.
Het glazen plafond is geduldig
Maar waar gaat het dan mis in de combinatie tussen werk en thuis? Grof gezegd is dat het moment dat je keuzes meer jouw belang dienen dan het zijne, als je voorbij het kantelpunt bent. Je kunt altijd de vraag stellen: heeft mijn kind meer baat bij een ouder die thuis is de eerste jaren van zijn leven of heeft hij meer aan een ouder met een interessante carrière en veel geld, aan een grote kamer met gadgets en de nieuwste kleren?
Wat heeft een kind werkelijk nodig? Jij die er voor hem bent die eerste allesbepalende jaren, meer niet. Kun jij je ambities een paar jaar beteugelen om hem dat te geven of vind je dat moeilijk? Waarom, ben je bang dat het glazen plafond er over een paar jaar niet meer is? Wat doet het met jou als je eraan denkt je ambities een tijdje in de koelkast te zetten?
Keuzes keuzes keuzes
Je kunt altijd keuzes maken of gemaakte keuzes herzien. Welke onderdelen van je werk kosten veel tijd, is het het forensen? Misschien kun je kijken of er werk dichterbij huis is. Of overleggen dat je pas naar je werk komt als je je kind hebt afgezet op school. Minder dagen werken of kortere dagen maken: kan dat echt niet of wil je het niet en waarom?
Het kan ook zijn dat je werk niet veel tijd in uren kost, maar wel veel ruimte inneemt in je hoofd, waardoor je niet aanwezig bent thuis. Hoge prestatie- of creatiedruk, intellectuele topprestaties, nieuwe verantwoordelijkheden in je baan of het beginnen van je eigen bedrijf; het neemt ruimte in die je niet aan iets of iemand anders kunt besteden. Je bent er niet voor je kind, je bent afwezig. Niet letterlijk, maar wel figuurlijk.
Gaat Jet dat betalen?
Natuurlijk kosten bepaalde keuzes geld of zul je geld ‘mis’ lopen: een aantal jaren parttime werken, een interessantere baan hoger op de ladder die je voorlopig uit je hoofd moet zetten. Maar goed, zoals het cliché luidt: je krijgt er zoveel voor terug. En dat meen ik: een hechte band met je kind die hem de allerbeste basis voor het leven biedt. Wat is dat je waard?
