Als je alles op topniveau wilt doen zou je 10 dagen in een week moeten hebben. Maar die heb je niet, dus: welke keuzes ga je maken?
Natuurlijk kun jij alles het best: schoonmaken, koken, tuinieren, werken, contact met familie en vrienden onderhouden, traktaties maken voor de verjaardag van je kind, opvoeden en je relatie goed houden. En toch, als je alles op topniveau wilt doen zou je 10 dagen in een week moeten hebben. Maar die heb je niet, dus: welke keuzes ga je maken?
Misschien herken je het: je staat in een ontplofte keuken, overal ligt bloem en chocoladecakebeslag, stukken glazuur en het resultaat is niet wat je in gedachten had voor de prinsessentaart van je jarige dochter. Ondertussen is het ook bijna tijd voor het avondeten, ligt er overal speelgoed en ongestreken was en heb je je kind eerst een snauw gegeven en daarna achter een schermpje gezet om de chaos het hoofd te kunnen bieden.
Even terugspoelen…
Wat heeft jou in deze positie gebracht? Welke lat heb je jezelf opgelegd en aan welke maatstaven wil je voldoen? Laten we ervan uit gaan dat je – door het bakken van die prinsessentaart – contact zoekt met je dochter: je wilt het goed doen. Misschien zelfs indruk maken op haar, op de andere kinderen in haar klas én hun moeders. Maar wat is ‘het goed doen’, vanuit je kind bezien: een gestreste moeder, een mislukte taart en een middag alleen op de bank met een schermpje? Of een leuke, actieve middag met haar moeder en een gekochte taart?
…en opnieuw kiezen
Het sleutelwoord in deze situaties is kiezen. Keuzes maken die in het belang van je kind zijn en keuzes maken die jullie band versterken in plaats van beschadigen. Dus: er zijn voor je kind, samen tijd doorbrengen, je verdiepen in zijn of haar wereld. Maakt het je kind uit of zijn kleding door iemand anders gestreken wordt? Nee. Maakt het hem uit dat hij af en toe eten krijgt dat iemand anders heeft gekookt? Nee. Maakt het hem uit of jij met hem naar de dokter gaat, naar zijn eerste zwemles of hem naar bed brengt? Ja. Voor de hechting tussen jou en je kind maakt dat uit.
“Bijna alle taken of klusjes die je agenda zo vol maken kun je uitbesteden en hetzelfde resultaat krijgen als wanneer jij het zou doen, misschien zelfs beter. Voor de opvoeding van je jonge kind geldt dit niet.”
Tuinman gezocht
Dus, welke keuzes zou je kunnen maken die jou en je kind dichterbij elkaar brengen en welke taken kun je uitbesteden? In mijn ogen kun je (bijna) alles uitbesteden, behalve het verzorgen en opvoeden van je kind in zijn eerste levensjaren. Natuurlijk kun je denken aan een betaalde schoonmaakster, of iemand die klusjes voor je in huis doet, maar niet alles hoeft geld te kosten. Wees creatief, denk aan ruilacties: draait je vriendin haar hand niet om voor zo’n taart? Laat haar de taart maken en help haar ’s avonds een keer met de belastingaangifte, waar jij je hand niet voor omdraait.
Denk ook aan je netwerk van vrienden en familie: er is vast een schoonvader die je kan helpen met die overwoekerde tuin, een zus die het leuk vindt om de slaapkamer opnieuw te schilderen, een neefje of buurjongetje dat je auto elke maand wil wassen voor een paar euro. In plaats van een halve zaterdag in een druk winkelcentrum door te brengen, kun je je boodschappen, kleding (eigenlijk alles) ook online bestellen en thuis laten bezorgen, vaak voor niets of weinig extra. Dan heb je die zaterdagochtend lekker thuis, met je gezin, met je kind. Voor control freaks is het moeilijk te geloven, maar voor elke klus is er iemand die het ook kan, soms zelfs beter dan jij. Maar er is niemand die die ene taak van jou kan overnemen op de manier zoals jij dat zou kunnen doen.
Katsjing!
Natuurlijk kosten bepaalde keuzes geld. Maar goed, andere keuzes kosten ook geld: kinderopvang, avondoppas, materiële compensatie uit schuldgevoel naar je kind (grote cadeau’s, mooie kleren, dure vakanties), bijles bij leerproblemen, therapie bij gedragsproblemen. Want hoe perfectionistischer jij bent, hoe moeilijker je het vindt om de controle uit handen te geven, taken uit te besteden, hoe groter de kans dat je aan het overleven bent, je energie niet naar je kind gaat en dat jullie band verslechtert, met alle mogelijke gevolgen van dien.
Je kunt het anders doen vanaf nu. Als je baby of peuter kon praten had hij de keuze snel gemaakt. Nu jij nog: wat houdt je tegen?
